Gül Gelecek Şiiri - Osman Uğur

Yıllarca hasretle yolunu gözlediğim sen
Adını bilmeden, hayallerimi süsleyen sen
Artık kurtar sevdiğini bu düşlerden
Gel de yetiş gülüm, son umudum da bitmeden

Biliyorum kavuşmamıza daha zaman var
Ama bilmiyorum bu gönül sensiz neler yapar
Daha kaç kere kendini ateşlere atar
Gel de kurtar gülüm, yürek bitip kül olmadan

Sen gelince tüm acılar bitecek
Sen gelince hasret sona erecek
Sen gelince gül bülbüle gülecek
Gel de gül gülüm, bülbül artık susmadan

Diyorlar ki uslanmaz bir divaneymişim ben
Bilmiyorlar ki bu deliliğe sensizlik tek neden
Uslanmaz denilen gönlümün ecesisin sen
Gel de kal gülüm, sarayın virane olmadan

Kan, revan olmuş her yanım yaramı gören yok
Ağlıyorum gözyaşlarımı silen yok
Hayatın yükü yordu şimdiden halimi bilen yok
Gel de çek gülüm, yük bedeni boğmadan

Yıllarca bekledim seni, yine beklerim kime ne
Bir ateştir yanıyor sinemde, görmesini bilene
Saklıyor gönlüm hazinelerini, beklediği sevdiğine
Gel de al gülüm, haramiler görmeden

Seni bekleyişimin adını da koymuş bu millet
Hasret diyorlar ama çoğu bilmiyor nasıl bir dert
Sonunda vuslat olan bir yolda bu dert, tek bilet
Gel de bitir gülüm, bu yol bizi bitirmeden

Gönlüm artık susuyor, perişan halini gören ağlar
Aklım sabrı anlatıyor, bekle diyor zaman var
Deli gönül aklın dilinden ne anlar
Gel de anlat gülüm, akıl baştan çıkmadan

Senli günlerin diyeti midir çekilen bu cefalar?
Belki de hiç yoksun boşuna tüm nidalar?
Gelişinle cevaplanacak bütün bu sorular
Gel de sustur gülüm, sorular umudu kırmadan

Nasılsa biter bu hasretli bekleyişim
Bunca zaman ben hiç umudumu yitirmedim
Geleceğin günü hep sabırla bekledim
Vakti gelince gel gülüm, diğer yarın çürümeden

Osman UĞUR