Gül geç Şiiri - Abdil Göktekin

Gül geç

Gönül kağıt oldu
Dil tükenmez kalem
"Tencere kapağın buldu"
Gül geçlerdeyim efem.

Kalbur attım pınara
Kurt düṣmüṣ su'lara
Ṣaṣıp kaldım evli dullara
Süzgeçlerdeyim efem.

"Kimin eli kimin cebinde"
Baṣlar lağım küpünde
Kaç karekterli kimin tipinde
Gül geçlerdeyim efem.

Yüz den okumasını bil
Duvara harç olmaz kil
"Düğüm tutmaz ki kıl"
Gül geçlerdeyim efem.

Katılmayasın başsız toy'a
Cana can katanla çık yola
Zay olur emek bozuksa maya
Gül geçlerdeyim efem.

Dik dur diklenme aslı bilmeden
Zamana bırak acele etmeden
Göz ele verir anlarsan ifadeden
Şiryan'ı süzgeçlerdeyim efem.

"Oynamaz derler aç ise ayı"
Hakkı söyle ki bulasın ortayı
Ayakta olmaz kola tak halkayı
Takılara gül geçlerdeyim efem.

Güneşe gölge olacakmış çapsız
İmballanır duymaz anadan hatsiz
Kıravat takıp boyunu uzatmış tipsiz
Seyrine gül geçlerdeyim efem.

El cebinden cömert olma
Küfre dalıp beddua alma
Sakın menfaatine yamulma
Gül geç, süz geç, sayki hiç Abdil'im.

Abdil Göktekin