Gül Geç... Şiiri - Arif Arslan

Üzülmek acıyı hafifletmiyor,
Dünyayı başına zindan etsen de...
Başından belâlar çekip gitmiyor;
Evini barkını yakıp gitsen de...

Neden böyle üzgün, böyle küskünsün,
Dünyanın ömrü mü tükendi yoksa…
Hani sabır vardı, metanet vardı…
Aklının önü mü tıkandı yoksa…

Güzel şeyler de var daha dünya da,
Sağlık, mutluluk ve tevekkül gibi...
Değmez ağlamaya fani şeylere;
Her şey bir mevsimlik açan gül gibi.

II

Sonu yok efkârın, gamın, kederin,
Ağlama haline, gül geç kardeşim.
Belki sonundasın uzun seferin;
Ağlama haline, gül geç kardeşim.

Belâlar üstüne atlasa bir bir,
Olsa da ekmeğin, suyun bir zehir…
Kader böyle ise elden ne gelir;
Ağlama haline, gül geç kardeşim.

Gam yüklü dünyadan huzur bekleme,
Her şeyi her yerde hazır bekleme!
Her dara düşüşte Hızır bekleme;
Ağlama haline, gül geç kardeşim.