O muamma gözlerin bilmem nasıl bakar gül
Saçının bir tek teli bu yüreği yakar gül.
Her gamzen nevbahardır sana meftun bu kula,
Bir gül de karanlıktan bu yüreği çıkar gül.
Seniz açan her çiçek mızrak oldu kalbime,
Yanında diken bile “gül” göründü bana, gül.
Gidince haram bildim yaşamayı kendime,
Vuslatınla can geldi bu yaralı cana gül.
İşit feryâdımı ki, kurtulayım bu dertten
Sana son sözlerimi söylüyorum artık gül.
Sevdanı büyüttükçe düşer oldum takatten
Meğer ki sevdan senin zehir imiş bana gül.
Kayıt Tarihi : 16.4.2007 21:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!