Gül Fidan Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlı Er

Yeşil gözlerine, ben de gönlümü,
Kaptırmışım, kaçma benden Gülfidan,
Hasret çektim, çok istedim ölümü,
Yalan sanma, çok günahtır Gülfidan..

Ben herkesten, her gün seni sorarım,
Bilmem derler, gözyaşıma doyarım,
Ben ölmeden bir kez görmek kararım,
Nerde yatan.. Nerde gezen Gülfidan..

Haberin yok, çok şey geldi başıma,
Çok dert buldum, zehir kondu aşıma,
Geldim ben de, birden yetmiş yaşıma,
Bilmiyorsun.. Vuslat yakın Gülfidan..

Bahçemizde açar, her gün güllerin,
Nerde senin, mahmur bakan gözlerin,
Yok mu bilmem, /benim gibi düşlerin..
Ne ararsın.. Ne sorarsın.. Gülfidan..

Zaman, zaman, ben çıkarım tabibe,
Doktor bakar, neden geldin der bize,
Birkaç tak, tak, geçmiş olsun der size,
Savar beni..Derdim varken Gülfidan..

Çoğu günler, düşünürken ben seni,
Hem of çeker, hem suçlarım kendimi,
Sen ne yaptın.. Sende kalan./ kalbimi,
Attım deme..Sakın bana, Gülfidan..

Ah..Gülfidan, gönlüm seni istiyor
Aklımda sen, kadeh elden düşmüyor
Sen gelmedin, canım kalkmış gidiyor,
Ne çok oldu..Görmeyeli.. Gülfidan..

09 Mart 2012
Ankara