Gül ey gül yüzlüm. Şiiri - Mümin Türüt

Gül ey gül yüzlü
Ağaçlardan düşen bir yaprağın hüznü ağlatmasın seni.
Kumrunun yalnızlığı üzmesin,
Bu dünyada yaşanan onca sefalete, açlığa, savaşa ve ölüme rağmen Gül ey Gül yüzlü.
Susamış gönlüme zemzemdir gülüşün,
Feragat ettiğim ne varsa tebessümünde saklı.
Gül ki Kevser e aksın gözyaşlarım
Bir cennet bahçesi olsun bana gözlerin,
Bitap düştüğüm yerde dermanım,
Biçare kaldığım anda çarem olsun gülüşlerin.
Gül ey Gül yüzlü Gül, gülüşünde bütün mecburiyetlerim...