Gül'e Şiiri - Kader Bekmezci

Ve yürek düştü derin bir âh içine… Önce koparıldı, sonra soldu… Bir anda, hiç beklenilmeyen bir anda, buram buram bir dostla, yeniden doğdu…

Sitemi dikeninde, hüznü zarafetinde saklı… Yaprak yaprak açılır yüreği, umudu, inancı, sevgisi, sevdâsı… Toprağın gülen yüzü, bülbülün mâtemi, hüznü… “GÜL” adı… Ömrümün en masum yanı… Yalnızca yaşananı değil dost anılarımın, hem de yaşanacak olanı…

Çok şey sandığım hiçbir şey uğruna yanarken her defasında, yanı başımda bulduğum… Kaç kez yandıysa yüreği, o kadar kavrulduğum… Her fırtınaya kapılışımda, birlikte savrulduğum… “GÜL” adı… Ömrümün en vefâlı yanı… Yalnızca yâreni değil yalnızlığımın, hem de varlığımın aynası…

Her halinde bir işaret, her işarette bir ibret gizleyen… En acı gerçeklere inatla, hep masalsı hayaller büyüten… Tek tek ruhunu yitirse de yaprakları her güz mevsiminde, bir sonraki bahar yeniden doğmaktan hiç vazgeçmeyen… “GÜL” adı… Ömrümün en fedâkâr yanı… Yalnızca sözde değil, hem de özde mânâlı…

Her güvenişi bir adanış, adanışı çoğu zaman aldanış… Her aldanışın ardından yeniden ve yeniden umuda sarılış… Her yaşananda hikmet arayan, her hikmette kendini bulan… “GÜL” adı… Ömrümün en inançlı yanı…. Yalnızca insana değil, hem de kâinata sevdâlı…

Uzanan elimin karşısındaki dost “GÜL”… Her sığınmak isteyişimde sonuna kadar açılan gönül kapısı… “GÜL” hislerimin yankısı… Alın yazımdaki dostluk, bahtıma düşen kardeşliğin adı… “GÜL” adı… Ömrümün en vazgeçilmez yanı… Yalnızca gülüşümün sırrı değil, hem de gözyaşımın son damlası…

-KADER-

.