Gül'e sesleniş Şiiri - Ahmet Çalgam

ey bad-ı sabalarla ufk-u gönle misk saçan gül,
iftirakından giryan, bir dem gü memiş bülbül.

diyarsız serseriden sen yoksan bifarkım ben,
çün gönlüm bad-ı aşkın önüne revan olmuş kül.

efganım bir dem dinmez bülbül lâl kalır yanımda,
sensiz alema bile sığmaz şu şulepus gönül.

sensin gönlüme güzel her hayalimin ortağı,
beni sensiz bırakma edemem buna tahammül.

avareyim, kararım yok; yak beni nârınla,
ve ferman buyur gönle:Ağlama gayrı sen de gül.

ya yağdırsın göğsüme hançerin buse yağmuru,
ya kıl vaslına şayan; Can! Etme gayrı taallül.

dindirmez efganımı benim toprak olmak dahi,
zira mekan dar bana virane gayrı tahayyül.

gözüm giryandır benim -bil-kapında seni bekler,
ve bil, vuslatın senin ufk-u hayali örten tül.

ıstırap,elem,dert arkadaşım oldu benim,
hicranım yeter gayrı vuslatınla gönle dökül.