Gül Dudaklım Şiiri - Emin Barut

Ağır, ağır geliyor hüzün
Sararan yapraklarla beraber,
Çişil, Çişil yağıyor yağmur
Damla damla gözyaşlarım.
İnceden inceden esiyor rüzgar

Yaz bitti,
Hazan bitti derken
Bak işte kış geliyor...
İskenderun değişiyor.

Ve sen sevdalım,
Yokluğumda şüphe eder olmuşsun sevdamdan,
Unuttu beni, gitti diyormuşsun,
Adıma lanet okuyup,
Ardımdan küfrediyormuşsun,

Oysa bende sevdan,
Bir yaşına girdi girecek,
Bu gece sevdana parti vereceğim.
Ve tek başıma bu gece,
Gözlerine içeceğim.
Sensiz geçti üçyüz altmışbeş gün,
Sensiz geçti üçyüz altmışbeş gece,
Her gün ben ayaklarımı sürüdüm caddelerde,
Her gece ben umutlarımı topladım köşelerde,
Her kadehte gül dudaklarını anımsadım.
Her yudumda yandı dudaklarım.
İskenderun beni böyle görmedi hiç,
İskenderun beni ayıpladı...
Oysa bu şehirde senli anılarımız vardı.

Koşup bulmak istedim seni,
Gururum bırakmadı...
Kolu kanadı kırık bir martı,
Çığlık çığlığa bağırırken
Çözüldü dudaklarım.
Yenemediğim gururum gözyaşım oydu,
Ağladım, ağladım...
Yokluğuna dayanamadım.

Sensiz sevdamı kutluyorum,
Yağmurlu kış gecelerine, taa uzaklara.
Kucak kucak sevda yolluyorum.
Deniz rengi gözlerine
Gözlerimin yeşilini,
Kıvrım kıvrım gül dudaklarına
Öpücük yolluyorum.

İşte sevgin böylesine
Saltanat sürmekte bende,
Ve sen beni sevdikçe,
Biz...
Sen ve ben,
Seven ve sevilen.
Birbirine kenetli tek vücut,
Doğaya meydan okuyup,
Aşkımızı haykıracağız tüm dünyaya.
Bugün, yarın ve daima...

EMİN BARUT ( 1983 İsk )