Gül dudaklar Şiiri - Erbil Erden

Gül dudaklar, pembe yanaklarda mı,
Sararmış solmuş kuru yapraklarda mı,
Teselli meyde mi, kargı dalında neyde mi,
Kel kafada, pırasa saçlarında aklarda mı,

Kazanlar kaynardı mahşeri gönlümde,
Bitmeyen gecelerin sabahı ömrümde,
Teselli nerede, sen nerdesin gözümde,
Geçilmez bir duvarsın, engelsin önümde.

Basıp üzerine geçmek için üzerinden,
Kimse ölmez durup dururken ecelinden,
Teselli yok, bişey gelmez kimsenin elinden,
Ölür insan derdinden, ölür kederinden.

Sırtını dönme, küsüpte yenilme kaderine,
Vefasız dünya, herkes yanar kendi derdine,
Teselli arama, ayrılık da var sevdiğine,
Bir tohum gibi her insan düşer toprağın deliğine.

Bilmezsin unutulduğunu yitersin o güne değin,
Ben gittikten sonra ardımdan ne derseniz deyin.
Teselli toprakta, bir başka mevsimde bilin,
Bir dilek tutun kayarsam bir geceleyin...
Erbil ERDEN