Ferhat' ın misali dağları yarıp.
Dertlerden bunalan kul dosta gider
Yüzü sürmek için menzile varıp
Her seven gönül de bir dosta gider
Çok uzak olsa da varılmaz sanma
Yola çıkan âşık yorulmaz sanma
Bülbüllün figanı duyulmaz sanma
Gökkubbeyi yarıp bir dosta gider
Her âşık ta bir hikaye anlatır
Duymaz muhatabı, bize dinletir
Bir ah çeker, yeri göğü inletir
Gamla dolu yürek bir dosta gider
Gözü değil sevda gönlü ağlatır
Cenazesiz evde yaslar bağlatır
Battıkça dikeni yürek kanatır
Kan ile allaşan gül dosta gider.
Kayıt Tarihi : 2.2.2005 16:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!