Gül diye diye Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Bir dost diye diye,yollarında dolaştım.
Bulamadım gönülde,gün akşam oldu.
Gezdiğim yolların,dikenlerine bastım.
Gül diye diye,güllerimin renkleri soldu.

Geçmedi güzel,güllerin bahçesinden.
Göz yaşlarımı sildim,şu dikenlerinden.
Yandı gönül,içtikçe aşk çeşmesinden.
Yar diye diye dillerim,sözlerinden oldu.

Sesim kayboldu,gönlün ormanlarında
Sözlerin koptu teli,aşıkların sazlarında.
Yürüdükçe çırpındım,dostun yollarında.
Gel diye diye gözüm,ağlarken yoruldu.

Aşırı sevginin kör ettiği zavallı gözlerde,
Yanar tüm yürekler,kavurduğu sözlerde.
Acıların çoğalttığı,gönüllerdeki dertlerde.
Ferman diye diye gönül,aşkla boğuldu.