Gül Dipleri Gezgini

Kim bilir kaçıncı rüyasını görüyor şimdi şehir
Oysa bana gün daha yeni doğar
Yine bir yıldız ağlar sessizce gecede
Sadece ben duyarım sesini
Çünkü herkesten gizli ağlayanlar, anlarlar birbirini
Yedi yirmi dört açıktır hüzün atölyeleri ve ben çoğu kez fazla mesailere kalırım
Yalın ayak bir gece daha geçer duygularımı ezerek
Ayağına kalp kırıklarım batar, canı acır gecenin
Sonra kısık bir çığlık yankılanır gökyüzünde
Yaban mersinleri uyanır ve kıyıya vurur içimdeki yalnızlık...
Deniz fenerleri ışık tutarken açıldığım karanlıklara
Ay gülümser, yakamoza dokunur yüreğim
Bir mavi balina tek başına söyler şarkısını koca okyanusta
Kendime çok benzetirim
İçimde bir yalnızlık ıslanır…
Garip sesler geliyor çok uzaklardan kulaklarıma
Azap kokuyor kehanet kadınlarının kahkahaları.
Gece mezarlıkta gizemli bir kız çocuğu ağlıyor yine her zamanki saatinde.
Ki ben duyarım sesini
Çünkü nerede bir gözyaşı aksa, nerede bir gül dibi kan koksa,yüreğime dokunur, bilirim..
Güz rüzgârları nefesini getirir bana
Sonra yakarım aşkın tüm kantonlarını, yine de yaşadığın şehre kıyamam
İçimde yanık bir kitabın sayfalarında,sadece senin ismin kalır…
Yalnızlık vadisinde bir keman yayı dokunur yüreğime ve gece kulak kesilir bu hüzünlü sese
Sonra bulutlar ağlar ve şehre yağmur yağar
Çuha çiçekleri ıslanır içimde
Ben ıslanırım
Çimen kokar hayallerim
Pencerene buğuyla yazılmış son bir şiir olurum
Bir kamyon yükü anlam taşıyan fakat satmayan,okunmayan,anlaşılmayan kitapların sayfalarında bir sır olurum yine
Kocaman bir “Hiç “ daha olurum
Bir kere daha ölürüm sabaha
Ölü bir yıldızı daha koparıp broş yaparım ceketimin yakasına
Her sabah işe giderken içime gömerim tüm acılarımı
Hiçbir şeyim yokmuş gibi çıkarım insan içine yine
İçine aymayan güne bir “günaydın “ olurum
Hep içine ağlayan muğlak bir gülüş olurum
Düş olurum...