Parmağımı kanatan bir kırmızı
gül dikeniydi...
Kan yaprağa bulaşmışça,
Kökü toprağa!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Parmağımı kanatan,
Kırmızı bir gül dikeniydi…
Kan, yaprağa bulaşmışça;
kökü toprağa…
kutlarım.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta