Gül Dikenden Ayrıldı
Mevsimlerden sonbahardı,
Dal kurudu, yaprak sarardı.
Poyraz dikeni azdırdı.
Gülün hayatı karardı.
Diken hançerini biledi,
Öyle bir nara attı;
“Seni seven bana katlanır,
Aşk acıttıkca tatlanır.
Katlanmayan, ayrılığa katlanır.”
Gül korktu benzi sarardı.
“Kıyma bana” diye yalvardı.
Diken yineledi;
“Biz beşik kertmesi,
Arabesk aşk gibiyiz.
Böyle emreder töremiz”
O bunu aşk sandı, namus bildi,
Gül masum bir edayla;
“Ben sana ihanet etmedim ki”
Diken hançerini biledi, biledi,
Yineledi;
“Sen elden ele dolaşmış,
Gönüllere sunulmuş,
Aşkımızı kirletmişsin”
Hançerini biledi, biledi.
Gül tir, tir titredi.
Bu çirkin iftirayı,
Tomurcuk yüreği kaldıramazdı.
Sanki veda ya hazırdı.
Bıraktı kendini hıçkırıklara,
Ağladı, ağladı, ağladı.
Kirpiklerinden kan damladı.
Aşkı kana bulandı.
Gül dikenden ayrıldı.
Süleyman Bektaş (Çağdaşi)
Süleyman BektaşKayıt Tarihi : 25.10.2010 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Selvi Aktürk
TÜM YORUMLAR (9)