Gül Diken-i Kadınlar Şiiri - Tolga Baş

Çilek kokulu acılarıyla uyuyorlardı
Çığlık masallarına

Delikanlılar
Beyler
Yusufçuk işgalinde sızlıyorken
Cennete koşan tayların yelelerine
Avuç sıcaklıklarını bırakan tebessümdüler

O kadar güzellerdi ki
Susuzdum
Sessizliğimdiler

Şiirdiler

Sebeptiler
Kutsal ırmakların serin yangınlarında
Tutuşmayan gül dikeniydiler

Hiçliğe koşan kadınlar
Şair kafiyesine
Hüzün kilimi misali narin
Hayata bırakılan
Nasır kokulu ilmektiler

Derindiler

Yakamoz gölgelerine kırgın
Dört duvar arasında ay ışığına özlemdiler
Bir o kadar özlenen

Mavisini soyan martıların
Tan yeri müjdecileri
Yağmur damlalarının gökkuşağı hevesi
Varlık sebebinin özgürlüğüydüler

Gül diken/i kadınlar
Ey sevgili
En sevgiliydiler...