Gül Devşiren Şair Şiiri - İhsan Kurt

Kelimeler devşiririm şiirlerime
Ürpertiler toplayacak ıssız dağ kovuklarından
Kelimeler ki tablolar çizecek
Rengi renk olacak ışığı ışık
Duyguları terü taze koparılmışcasına daldan
Işık ki gülecek, kelimeler ki ağlayacak
Duygular kelimelerde renklere bürünecek
Şiir ki kelimelere renk veren ışıklardan yürüyecek

Kelimeler devşiririm şiirime has kelimeler
Patika yollardan hormonsuz kır çiçekleri
Ve dağ başlarının maskesiz yalnızlıklarını
Hazlarım diye toplarım mutluluk çıkınında
Çocukluğuma döner kovalarım kelebekleri
Dindiririm yorgunluğumu bir çeşme başında
Ahlat ağaçlarıdır mekanım mutluluğa yürüyen
Mutluluğa koştuğum dağ başlarında

Beni devşiririrm hep seni devşiririm
Dikenlere uzanır gülü devşiririrm
Bende birikirim seni hayâl ettikçe
Kurumuş ekmekle dolu azık çıkınlarını düşünürüm
Azık çıkınları ki yavan ama tatlı
Yüreğini koymuştur koyan içine sevgisini
Yüreğini koymuştur anam
Maveradan hazlar ki hep salâvatlı

Ben ki gül devşiren şair
Köklerine su gitmeyen dalı düşünürüm
Taşları dövdükçe gözleri okşayan çağlayanlar
Rahatlatamaz yangınlarımın acısını
Bu halimle düşsem bir vahanın ortasına
Izdırabıma dayanamayacak çölü düşünürüm
Hattâ duyar gibiyim sancısını.