Gül Destesi Şiiri - Nurullah Muslu

GÜL DESTESİ
Kadın severse eğer bu dünya
cennet olurdu.
Bulanmışsa manevî ikliminde durulurdu.
Gönüller, sevdayla yoğrularak aşkı bulurdu...
İçimdeki bu duygular şaha kalmış bağırır.
Ey yar himmet eyle bu kuluna yoksa dağılır...

Aşkın değirmeninde, döne döne dağılsada
Zerre zerre kor ateşte, yanarak kavrulsa'da.
Kül olup yel vurup, toz duman savrulsada,
Gökten sağnak sağnak yağarak, mezilini bulur.
Gönül bağında gül olur, deste deste sunulur..

Gül denince toplanır çiçekler hizaya gelir,
O an çiçekler güle sultanlık sözünü verir.
Kaktüs dikeniyle buna neden niçin direnir,
Lâkin ondaki var olan çiçekler gülü andırır,
Gül varlığıyla sevdayı uykudan uyandırır...
Vesselam...