Gül demeti Şiiri - Ahmet Coşkun

Gül demeti

Tutulmuşum dar alanda
Nereye dönsem duvar kapı
Tutulmuşum tutuşmuşum
Tutsak
Dönemiyorum senden yana

Sarı saçlarında sararıyorum
Cığaramda yanan tütün gibi kül köz
Gözlerin deniz derya okyanus
Çırpındıkça batıyorum
Nefessiz kulaçsız aç bilaç

Yüzün ay dişlerin yıldızdan parlak
Dudakların birbirine değdikçe
Şimşek çakıyor beynimde
Güldükçe gamzelerin
Kadife sesin kesiliyor nefesim

Düşüyorum sana, düştükçe,
Kırk bin yerimden kurşunlanıp
Kokunu çekiyorum candan kopup
İnce uzun nazik parmakların
Parmaklarım titriyor

Sensiz dakka saniye geçmiyor
Orda burada yolda karşımda
Aklım fikri gözüm özüm yüzüm
Gidemiyorum gelemiyorum
Yer yarılıyor dibine giriyorum

Gündüzümün hülyası gecemin rüyası
Gül yüzlü gül kokulu gül demeti
Nazım niyazım hasretim
Burnumun dibindeki gurbetim
Sana kesilmiş biletim