Gül Dediler Bana Şiiri - Kemal Berk

Gül dediler bana
Aynanın karşısına geçtim baktım kendime
Benzemiyordum ki hiç güle
Gül dediler bir daha
Karşılarına geçtim. Gülümsedim, attım kocaman bir kahkaha
Gül dediler bir daha, yüksek bir sesle
Karşılarına geçtim. Katıla katıla kahkahalarla güldüm
Gül diyoruz, gül. Anlasana be adam dediler
Anladım ki. Benim gülmem değil.
Gül'ü sevmem, gül'ü hissetmem isteniyordu
Gül'e yani "O" na ulaşmak için düştüm yollara
Daha ilk adımda çakıllı, taşlı dikenli yollarla karşılaştım
Bastıkça acıyan ayaklarım, bir de kanıyordu her yanım
Yollar eğri, büğrüydü can sıkıyordu
Her yer de uçurumlarla doluydu
Ya yar'e ulaşmadan, yardan aşağı uçarsam
Koca koca bataklıklar, pis kokulu engeller çıkıyordu önüme hep
Her an içine düşmekten korkuyordum
Tehlikeli kurtlar, kuşlar, yılanlar sürekli yolumu kesiyordu
Bazen önüme insan siluetinde birileri yoluma çıkıp
Dön diyordu bana, dön kardeşim dön
Ama gül'ün kokusunu almak istiyordum
Misler gibi kokusunu hasrettim
"O" nun kokusunu aldıkça
Dönmek istemiyordum yolumdan
Canım yansa da, gözlerimden sicim gibi yaşlar aksa da
İçimde ki huzur, içimdeki mutluluk beni dağdan dağa atsa da
Biri yaklaştı şöyle dedi "Ne ararsın "O" yari
Baktığın her nesnede hissettirir kendini
Daha da dikkatli bakıyordum
Baktıklarımı görüyordum
Dönmek yok diyordum
Dönemem diyordum
Baş koydum bu yola diyordum
Bu sevda başka sevda
Yoluma devam ediyordum
Kül'özü yandıkça yanıyor
Kül'özü Hak' kın sevgisine nail olmak istiyordu

Kemal'eren Kemal Berk