Gül Dediğin Yar Kokmalı

Dağ dediğin, doruğunda kar bulundurmalı!
Yar dediğin, daim sevdiğinin yanında olmalı!
Yürek dediğin, hep onun için çarpmalı!
Sevda dediğin, köşe bucak herkes onu anlatmalı!

Gül dediğin, ölesiye sevdiğin yar kokmalı!
Vuslat dediğin, Kerem gibi Aslı için yanmalı!
Şevk dediğin, Ferhat gibi dağı delip su getirmeli!
Mertlik dediğin, Tahir gibi Zühre için başını vermeli!

Sevgi dediğin, husumetleri dostluğa dönüştürmeli!
Göz dediğin, sadece onu görmeli onu gözetlemeli!
Cesaret dediğin, Hz Ali gibi ölüm yatağına yatmalı!
Sadakat dediğin Hz Ebubekir’i andırmalı!

Dost dediğin, sevdiği için her fedakarlığı yapmalı!
Maşuk dediğin, çok uzaklarda da olsa gelmeli.
Bülbül dediğin, gül için usanmadan ötmeli.
Toprak dediğin, her yarin ektiğini filizlendirmeli.

Kitap dediğin, seni anlatmalı kalem ise seni yazmalı!
Dil dediğin, her mekanda herkese seni konuşmalı!
Ay dediğin, gökyüzünde seni yansıtmalı!
Asil kan dediğin, şah damarında seni akmalı!

Çoban dediğin, yaz kış hep bu aşkı gütmeli!
Aşk dediğin, destanlaşıp dilden dile dolaşmalı!
Menzil dediğin, ulaşmak için herkesi özendirmeli!
Irmak dediğin, Ağustos' ta bile buz gibi bana seni akmalı!

Rüzgar dediğin, seni esmeli kokunu bana solutmalı!
Sıcaklık dediğin, yüreklerde aşkını fokurtmalı!
Sabır dediğin, Hz Eyyup gibi "ya sabır" çekmeli!
Şükür dediğin, sabahlara dek ibadet ettirmeli!

Özlem dediğin, şiirler bestelemeli türküler yakmalı!
Sevinç dediğin, sevene sevinç gözyaşları döktürmeli!
Tabip dediğin, sevenlerin yaralarını sarmalı!
Ölüm dediğin, herkese canı gönülden fatiha okutmalı!
25/01/2005