Gül de bitiremedim Şiiri - Mutlu Bal

Bir garip Âdem’im , âlem içinde ,
Gül de bitiremedim , Güce içinde …
Bir gönlüm var , tenim içinde ,
Ne anlatabildim , ne de açabildim …

Susadım, bir nehir gördüm ileride …
Varınca yanına , şaştım hâlime …
Suları kurumuş meğer , biraz önce ,
Ne içebildim , ne de kanabildim …

Türlü isimlerle , çağırdılar peşim sıra …
İki güldümse , bin ağladım yaşımda …
Dost bilip de , girdiğim bağlarda ,
Ne dinlenebildim , ne de durabildim …

Başıma gelenler dökülür dilime …
Dikkatliyim , yalan olmasın diye …
Evvel yokluktaydım , şimdi hiçte ,
Ne tamamlayabildim , ne de azaltabildim…

Sanki, dağlar dizilirler , ardı-sıra içime …
Yollar açılır yamaçlarında , yahut ininde …
Hayal gibi nidalar , artsa da içimde ,
Ne işitebildim , ne de anlayabildim …

Varlığıma sebebi , aradım yıllarca …
Dost cemali , sanki hep karşımda …
Oturup düşündüm , kendi başıma ,
Ne okuyabildim , ne de yazabildim …

Alnıma yazılmış , ezelî bir yazı …
Bilmiyorum niyedir , ömrümün kışı …
Bu sarmalda , arasam da çıkışı ,
Ne bulabildim , ne de sorabildim …

Defterime yazdırdım , binbir günahı ..
Tövbelerle yıkasam , herbir günahımı …
Bilmem diner mi , içimde sancısı …
Ne temizleyebildim , ne de atabildim …

Gönlüme derman belki bundadır …
Soranda olmadı , hâlin nicedir ?
Bu demde elbet , elbet geçicidir …
Ne unutabildim , ne de avutabildim …

Bergüzar değilim , sevilmez sözüm…
Berhudar olmaya , yetişmez ömrüm …
Mutlu demişler de , gülmezdir yüzüm …
Ne sevinebildim , ne de gülebildim…