Gül Dalı Şiiri - Mustafa Ayvalı

GÜL DALI

Gül dalım bilir misin, bülbülüyüm bu bağın
Dalına konmak için yıllar yılı bekleyen.
Cemre düşmez bahçenin balmumu toprağında,
Kolu kanadı kırık dizüstü emekleyen.

Ey ömrün dilrûbası! Şafak sökmezden evvel
Hep sınardı sabrımı kırbacıyla karayel.
Çilenin ırgatıyken sırtımda koca bir el,
Aşermiş rüyalarda gülleri yasaklayan.

Köklerinle tutunup kavrulsa için, dışın.
Bildik kaç rüzgâr varsa esip dursa da kışın,
Çığlıktan payandalar, bir de mahzun bakışın,
Bende fay kırılması depremi tetikleyen.

Şiirlere tutunan yalnızlığın yolunda,
Bir sen varsın gül dalı yanağımın alında.
Suskuya yatmış dilin, yosun tutmaz dalında
Bildiğim kaç renk varsa sinesinde saklayan.

Mustafa AYVALI