Gül bülbül Şiiri - Tuncer Akbaba

Bir bahçeye girdim dala konayım
Bir çift söz azığım kime sunayım,
Dert dolu göz yaşım kime yanayım
Bir diken gül oldu sofrayı serdi.

Dedi bülbül işte bu senin gülün,
Beraber ağlayın beraber gülün,
Her yükün hakkından beraber gelin.
Paylaşırsa biter âşıķın derdi.

Bülbül güle güldü gül de bülbüle,
Diller sus pus oldu dîl geldi dile,
Kaf dağının arkasında bir ile
Bu garip yolcular postunu serdi .

Gül gülerken kalktı mutlu düşünden.
Bir tomurcuk açtı gülün peşinden
Bülbül de pek razı Hakk'ın işinden
Hepsi de böylece murâda erdi.