Gül-bülbül Şiiri - İbrahim Uludağ

Bülbül gül ile vardır; gülle dili bal olur.
Gül bülbülden giderse bülbül susar lal olur

Gül olmadan bülbülün bir yanı eksik kalır
Bülbül gülsüz kaldıkça manasız hayal olur

Bahar gelir açılır sevdanın hikâyesi
Her yanı güler kaplar; her bahçe al al olur

Bir gülü bulur şeyda, sevdasına tutulur
Ve bağda tek konağı kurumuş bir dal olur

Nice şarkılar şakır, güle ve aşka dair
Aşkını her tarafa duyurur tellal olur

Gül mağrurdur bülbülün sevdasından bihaber
Bülbül öter gül duymaz, kavuşmak muhal olur

Hep böyle geçer günler; baharlar hazan olur
Gül kurur yaprak döker ve bir kuru dal olur

Güle olan aşkından ölüp düşünce yere
Gülden düşen bir yaprak o bülbüle sal olur

Canını verir bülbül sevdiğinin uğruna
Verilen cana bedel sonunda visal olur

Döker Garip Dertliler bu sevdayı şiire
Dilden dile dolaşır, gül aşkı masal olur