Son nefesimi versem bile bu bahar akşamında,
Güllere adımı ver, bülbüller beni şakısın.
Gül! Hep gül gülüm, dikenlere inat.
Yağmurlara inat,
Ölümüme bile gül be gülüm,
Ölümüne bile gül.
Bulutlara inat,
Güneşe inat.
Ölümüme bile gül.
Gül be gülüm,
Benim yerime de gül!
Payıma düşen mutluluklar da senin olsun.
Payına düşenler de....
Anı yaşa, mutlu ol.
Ama hep gül, gül be gülüm.
Dikenlere inat sal köklerini toprağa.
Kırmızı kırmızı gül be gülüm.
Benim yerime de gül!
Kayıt Tarihi : 28.7.2008 01:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hülya Sancak](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/07/28/gul-be-gulum.jpg)
Dikenlere inat sal köklerini toprağa.
Kırmızı kırmızı gül be gülüm.
Benim yerime de gül!
Hülya Sancak
çok güzel bir şiir okudum kalemınız daım olsun.
Sayfamda siir listemde 1 nolu (DOSTLARIMDAN DÖRTLÜKLER) Açıp kendi dörtlüğünüzü, bulabılırsınız. saygı ve sevgiler.
TÜM YORUMLAR (1)