Gül be çocuk!
Neden süzülüyor gözünden yaşlar?
Boş ver tedirginliğine insanların.
Bırak herkes kendi dünyasında yaşasın.
Bükme dudağını be çocuk!
Hemen küsüp, darılma öyle.
Al bebeklerini al… getirdim işte
Umutların mı?
Onları bana sorma.
Hiç rastlamadım geldiğim yolda.
Sen yine de sev be çocuk,
Dört elle sarıl yaşama.
Hasibe gezgin
Kayıt Tarihi : 6.7.2006 14:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Her fırtınayı, tipiyi, karı dudaklarımızdaki tebesümle süpürelim. Gözlerimizdeki çocuk hep el çırpsın sevincinden. Hayat çok kısa çünkü; anı yaşamak, anda yaşamak çok önemli.
TÜM YORUMLAR (1)