Gül Bahçesi Şiiri - Elmas Çalış

Ey aşk neredeysen bir iz bırak ki ardından ben geleyim,
Toprağa verdim hasretimi,
Ulu ağaçlarda bir silsileyi rahmettir,
O semaya uzanan,
Kimsenin bilmediği, anlayamayacağı derinlikle sana yöneleyim,
Dönerken adın dilimde,
Kalbim seni anıp durur her vakit ile
Bir beyaz kefenle varlığın çevresinde,
Âlemime avale edeyim nefesimi.
Ey aşk neredeysen bir ses ver,
Taşların bağrından gelir en taze sular,
Katılaşmış toprağın yapısıdır gönül,
Dolanır, kıvrıla kıvrıla zaman yolunda,
Benim gönlüme de elbet bahar yerleşir…
Ey aşk çağır elemi, matemi
Bilirim sen gül bahçesindesin,
Geçmezsin her kapıdan lakin
Ağlamadan, inlemeden de istenemezsin…