Gül Bahçesi Şiiri - Salih Kocabaş

Gülistanda güllerini yürekten seven,
Sevgi bağı imbikten süzülerek gelen,
Sarılınca yedi veren gül oluveren,
Sınıfta sevdanın membası öğretmenim.

Güller koklayınca mutluluktan ağlayan,
Durmadan bütün dertlere çare arayan,
Her zaman eğitimin yükünü taşıyan,
Güllerine can suyu veren öğretmenim.

Dal veren umutları zirvede yeşeren,
Vatanda başarı bağlarıyla köklenen,
Hayat bağını çalışmakla güçlendiren,
Güle mis kokusu veren öğretmenim.

Ayrılık ateşiymiş alev alev yanan,
Elveda öğretmenim diyerek ağlayan,
En olmadık yerde güle yardıma koşan,
Gülünce acıyı yok eden öğretmenim.

Güllerimle veda vakti geldiği zaman,
Cumhuriyette gözyaşın sel olduğu an,
İçimin içinde ince sızı pek yaman,
Köyde,kentte,dağda uç veren öğretmenim.