Gül Bahçeme Bülbüller konmaz oldu

Gül bahçeme bülbüller konmaz oldu
kanat çırpmalara döküldü yalnızlığı
günbatımı penceresindeki çevren

Üşürsün derdim ne çok
saçlarını savurma yele,kirpiklerinin ipeğini
özlemlerimi çoğaltma,ellri kınalı gelin

Düş denizlerini kirletip durdunuz
gelincikli baharları,tarlakuşunun sevincini
geçip gitti kasaba panayırları
azaldı şimdi atlı karıncalar
çocuk kalbimizdeki dönmedolap
bi tel cambazının yorgun güncesi

Yazgınmış o kırık saz,baldıranlı nice serüven
çobanyıldızının göz kırpması gecikmiş akşamsefasına
kıyıda batık bir sandal öylece yaşlanıp durur
ömrüm gibi,uçup gitmiş kokusu sevgilinin.