Gül Bahçem Şiiri - Alper Kürük

Bilirsin gül bahçemi
Ellerimle yetiştirdim,
Bir ananın fedakârlığına dek
Fedakârlık gösterdim herbirine
Titredim üzerlerine.
Seni o bahçede sevdim ilk defa
Sen,güllerimin renkleriyle büyülenmiş
Kokularıyla kendinden geçmiştin.
Bir aşk vardı içinde
Ama söyleyemiyordun.
Bakışlarından
Nefes alışlarından sezdim
Beni seviyordun.
O öpüşüm yok mu ya
Beni çileden çıkardı
Seni baştan...
Ne güllerimi hatırlar oldum
Ne zamanı.
Zevki içiriyordum günlerime...
Ah! bir ayrılış ki unutamam
Güller soldu,günler karardı
Ve böyle serseri etti beni...
Benim,böyle kaldırımlarda
Sarhoş olup sarhoş yatmam
Hep senin için.
Yumuşak yataklar
Sert gelir oldu bana,
Gül kokusunu anlayamaz oldum gayrı.
O aşk ve o ayrılış
Çok şeyler götürdü insanlığımdan
Öyle ki en sevgili dostlarıma
Bir selâm vermeği dahi unutturdu.
Belki bir daha kavuşursak
Biliyorum,bana güllerimi soracaksın
İşte söylüyorum bak
Senin o ilk gelişin
Onları gücendirmiş
Bir daha açmaz oldular.
Bilirsin kıskançlığın ne olduğunu...
Güller kurudu,dal kaldı,diken kaldı artık
Bir daha bahçeme gelirsen
Aradığını ne bende bulursun ne güllerde.
Senden öcünü alacak
Gülleri diken âhıyla
Ve soldurduğun,kıskandırdığın
Güller ise diken diken...