Gül Bahçem Şiiri - Özlem Saba

Mevsimlerden güzdü
Solmuştu peşi sıra gülüşlerim

Zehirli bir ot gibi sarmıştı bedenimi
Yabanıl hüzünlerim

Toprak ne kadar muhtaçsa suya
Ben de o kadar hasrettim sana

Açtım ellerimi tanrıya
Gece gündüz seni diledim

Seni diledim yüzüme vuran her bir damladan

Yağmurum ol yağ üzerime
Güneşim ol, aç kasvetini yüreğimin

Sen koksun bütün sokaklarım
Kışlarım yaza dönüşsün

Sonra sen geldin
Dualarım düştü avuçlarıma

Sararan gecede kızıla döndü ay
Vurdu şavkı kuruyan dallarıma
Açtım, güne kestim

Kanatlarım oldu göveren yapraklarım
Uçtum, nefeslendim

Açmadı senden başka bir dalda
Gül bahçemin en güzel gülü oldun sen
Taktım uçuşan saçlarıma her gece
Ben bir tek seninle çiçeklendim

Özlem SABA