Gül-Ay Şiiri - Turgay Bozkuş

“Dostu bu cana bir gülü verir
Bu can, dostuna ömrünü verir”

Nem gibidir aşk;
Yavaş yavaş insanın iliklerine işler
İnceden inceye bir sızı başlar
Kalpten, bedene kadar.

Aşka benzer dostluk;
Kalbinde tatlı bir yer kaplar
Mutluluğu için gözyaşı damlar
Gözlerden, dimağa kadar.

Dostluk gibidir göz;
Bir an bile yalan söylemezler
Sevdiğinin resmini taşırlar
Düşüncelerden, hayale kadar.

Gözlere benzer his;
Yüreğinde sezinlediğin sürece görürler
Önce aşık olur dostlar
Gülüşlerden, bakışa kadar.

Gül bahçesine benzer dostum;
Ela gözleri dostuna çiçek gibi açar
Gülüşüyle günüme güneş gibi doğar
Gül bahçesinden, Ay tarlasına kadar.