Gül,Ateş ve Kan Şiiri - Erol Börekçi

Gecenin kadranı
Zemheriyi vuracaktı uzaklaşan sesinde
Ardında nice müntehirler
Saçlarında çerağ yakmış
Kaç asır nehirlerde gördüğüm zeberced
Ayaklarını yıkadılar küllerinde
Taşın kanı döküldü kum şehirlerin üstüne
Seyyarelerin küfelerinden
Son arşe kopup yerinden sevda burcunu vurdu
Semenderlerin sesi yükselir
Zemheriyi orta yerinden kurşunlamış
Gül,ateş ve kan
Nehirler ellerine dökülür
Ellerinde son müntehirim
Kumla yıka,kapa gözlerimi berzahında
Kar kokularıyla bin yıllık attarım
Serabistanda gül,ateş ve kanla bekleyen
Bezirganım