(Gül (asm.) Destanı: 6) Peygamberliği Şi ...

(Gül (asm.) Destanı: 6) Peygamberliği

Ceziret-ül Arab’a, gittim bu gece yine,
Zaman Asr-ı Saadet, yıldızlar beldesine.

O zaman ki ne zaman, ne gelmiş, ne gelecek,
İnsan ancak hayalen o devire gidecek.

İşte bende hayalen gidebildim oraya,
Belki milyarda biri döküldü bu sayfaya.

Ramazan on yedisi, vakit gece yarısı,
Bir nurla aydınlandı Hira’nın mağarası.

Birden Cism-i Cebrail belirdi nur içinde,
“Oku” dedi üç kere, aynı söz hep dilinde.

Gül Muhammed o anda: “Ben ümmiyim” deyince,
Cebrail sarmaladı, sıktı O’nu iyice.

Beraber okudular o ilk gelen ayeti.
Dağdan inerken geldi bir heyecan haleti.

Tam dağın ortasında O’na yine seslendi:
“Ya Muhammed Sen Resul, ben Cebrail’im” dedi:

“Rabbim gönderdi beni, yolladı Sana selam.”
Dedi: “Sen cinn ü inse resulümsün vesselam.”

“Davet eyle tevhide o halde Sen onları.”
Böyle söyledi gitti tebliğ edip bunları.

“Esselamu Aleyke Resulallah” dediler,
Dağlar, taşlar, ağaçlar, hepsi selam verdiler.

İşte böyle açıldı Risalet penceresi,
Gözleri kamaştırdı o Ramazan gecesi.

Emre uyup ta tevhid davetine başladı,
Allah’ın birliğini herkese açıkladı.

Tam dokuz yıl sürdürdü bu tevhit davetini,
Pek az kişi bilmişti O Gül’ün kıymetini.

Çıkmıştı meydanlara güller gibi açmaya,
Gül’ü bilmez beldeye Gül kokusu saçmaya.

Ne O’nu dinlediler, ne O’nu anladılar,
Hem de işkence edip kanlara buladılar.

(27. Aralık. 2003 – İzmir)
ALLAH RAZI OLSUN...........
PEYGAMBER EFENDİMİZDEN (S.A.V) BAHSEDEN HANGİ ŞİİR HANGİ SÖZ GÜZEL OLMAZ Kİ.........