Gemiler usul usul limanlardan uzaklaşırdı
Zor şeydi ayrılmak ağlamak zor şeydi
Her biri yüreğinde bir vedayı taşırdı
Zor şeydi avunmak kavuşmak zor şeydi
Yine kapımdan bir sonbahar geçer,
Yoluma dökülür sarı yapraklar.
Gönlüme sokulur ince bir keder
Derdime dert katar sarı yapraklar.
Boşa geçen yıllarımı özetler,
Sabah ezanıyla uyanırdı anneannem.
Sobamızı yakar, çayı ocağa koyardı.
Evdense ilkönce babamız çıkardı.
Çocuktuk, her sabah annem saçlarımızı tarardı.
Bizi ikiz sanırdı tanımayalar.
Gül ve inci babasının minicik kızları.
Eski Mahalle
Önünden geçtim yıllarca sonra o eski mahallenin
Sıcak bir şeylerin içimden koptuğunu hissettim sanki
Tanıdıktı her şey ve de o kadar uzak
Soldum tükendim sustum ve öylece durmak istedim
Cansız birer şahidiydi çocukluğumun binalar
Gözlerinde terkedilmiş bir bahçe yalnızlığı,
Yüzünde hep bir parça keder niye?
Omuzların taşımaz mı bu uzun ayrılığı?
Üzülme bir gün biter; sen hep gül Asiye.
Unutuldu o güzel hatıralarım,
Zamanın seline kapıldı gitti...
Hiçbir zaman uçmayacak sandığım,
Ömür kuşum bir anda uçup da gitti...
Gurbet
Ben her bayram yetimliğimi yeniden hatırlarım.
Bükülür boynum kapı arkalarında
Utanır, sıkılr; gizli gizli ağlarım
Gurbetin o soğuk akşamlarında.
Kimsesiz Küçük Kız
Korku o küçük kızın gözlerinde saklıydı
Sanki yanlızlık alın yazısıydı
Babası Şerif Ali o doğmadan ölünce
Dul anacığı el evine varınca
Saçımdaki aklardan utanır oldum.
Duvardaki aynalara gücenir oldum.
Eşimden dostumdan kaçınır oldum.
Zaman sen ile vardır hesebım.
Eğriyi doğruyu seçemez oldum.
Öğreten olmadı bana, zamana tutunmayı
Fark edemeden ne de çabuk gelip geçti.
Belki bir nefes kadar bir anlıktı.
Arıyorum şimdi kaybolan yıllarımı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!