Gül Altınok için Şiiri - Yılmaz Canalan

günlerden bir gün
tanrı babamızın dünyasında
ben diyeyim geniş ve güzel bir parktır burası
belki itiraz edersin, diyelim bir amfi tiyatroda
hava güzel ve güneşli midir bilemeyiz şimdilik
ama ansı biraz, ben kasvetli havaları severim
işte o tiyatroda sevgili gül,
hafif bir rüzgar savururken saçlarımızı
sevdiğim, aşık olduğum tüm kadınlar oturmuşsunuz
hani olur ya oradan geçerim veya çağırırlar
sakın mahzun olmayasın ya da ümitvar olmasın diğerleri
sakın sakınıp küçülme bedeninde
korkuyla bakma lütfen ümitsizliğe dalıp
yaşadığımız haksızlıklara ve acılara ant olsun
onca kadının içinden elimi sana vereceğim
çünkü şarap içmeyi sen öğrettin bana
mumların tanıklığında şevişmeyi de
nasılda küçülerek devleşirdin
bir gün bu dediklerim olursa
seni alıp gideceğim oradan
dostluğun ve mertliğin için
şimdilik yaşıyalım habersiz birbirimizden