Gül Ahmete Selam Şiiri - Göksel Kara

neden öldün
Nazlı yâre mektup diye başladım.
Haber geldi, karlı dağda kışladım.
Seni cennetlerde, toyda düşledim.

Kalemim kan oldu yazmaz Memedim.
İnsan, bayrağına küsmez Memedim.

Sen şehit düşerken yalçın dağlarda,
Bülbüller ötmüyor gayrı bağlarda
Ölülerde nursuz, kalan sağlar da

Dillerim lal oldu, demez Memedim
İnsan sevdasına küsmez Memedim

Allah diye diye satıldı vatan
Yüzüne bakamaz, utandı atan
Yahudi’nin koynunda vatanı satan

Gözlerim kör oldu, görmez Memedim.
İnsan sevdiğine küsmez Memedim.

Neden öldün, otuz binin yok muydu?
Çoluk, çocuk anan babam tok muydu?
Oynanan oyunda rolün çok muydu?

Sazlar da utandı, çalmaz Memedim.
Nere gittin, neden eve gelmedin?

Yirmi beş dönüm yetmedi, altı yüz oldu
Bir gecede itlerin cepleri doldu.
Şerefsiz deyyuslar, uykuya daldı.

Bu gönül kırıldı, onmaz Memedim.
Nerde öldün, niye yurda gelmedin?

Sana pusu atan sanma dağlarda.
Ankara bağ oldu, onlar bağlarda.
Ölüler utandı, sıra sağlarda.

Bana acı mektup, salma Memedim
nerde yittin, neden eve gelmedin?

O anan mı yaşını tülbentle silen?
O baban mı, mezara seninle giren?
O kızın mı, tabutun ardından gelen?

Tabut kana battı, kanma Memedim!
Nerde öldün, niye yara gelmedin?

Sen bayrak uğruna verirken canı,
Bayrağa saracak kardaşın hanı?
Hökümet çıkardı yeni fermanı,

Oralar çok uzak, kalma Memedim
Nerde öldün, niye bugün gelmedin?

Cennet seni bekliyordu acelen neydi
Eğilmez başları kim öne eğdi
Dönerim dediydin kavlimiz buydu
Gül Ahmet’e (s.a.v) selem söyle Memedim
Ölmedin sen… Ondan köye dönmedin.