Gül ağıtı... Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Çalmalı günah değil, çalmalı bir harf aşktan,
Günü kurtarsak yeter, gecesi orda kalsın...
Yeni doğmuş gibiyiz, başlasak yeni baştan,
Bir harf yeter de artar, hecesi orda kalsın...

Sarmaşık olmasak ta biz gül olalım yeter.
Varsın kokusuz olsun, kokusu orda kalsın...
Dikenimiz varsa da, gül olmak bize yeter...
Renk renk olsun da gülüm, yedivereni kalsın...

Tutunsak bir bahçede, gülüstan orda kalsın,
Toprağı sağlam olsun, bize hava su yeter,
Bakmadan geçmesin de, selamı orda kalsın...
Kırılmasın dalları, vermesin güneş keder...

Tek başına gül olmaz, bir can yoldaşı yeter.
Sevgisi lazım bize, sevdası orda kalsın...
Mevsim kış olmasın da, böyle böyle gün geçer.
Bir candan can yongası, candan bir gülüş yeter...

Yakıp yıkmak çok kolay, vafası olsun yeter,
Sevdiğini bilelim, muhabbet orda kalsın.
Kırmasa dalımızı, hergün bir tas su yeter,
Meltem olup essin de rüzgarı orda kalsın...

Almalı günah değil, çalmalı bir harf aşktan,
Katletmesinler aşkı, bize bir ömür yeter.
Bir kalem kağıt olsun, başlarız yeni baştan,
Kederli bir şiiriz, varsın şenlik olmasın...

Gün güneş bize yeter, dallar kırılmasın da,
Yaban eller değmesin, değmesin yaban eller!
Toprak hava su yeter, her sabah açar güller.
Ne kıymet bilir eller, bülbül gülün yasında...

Ot sarmışsa her yeri, sarılmışsa asalak
Bu bakımsız bahçeye, sen bahçevan ol yeter...
Kırıyor dalı rüzgar, sahipsizdir sanarak.
Kanayan yaralara, bir buse olsa yeter...

Sarı al mor eflatun, ömür çiçek bahçesi,
İçlerinde gül üzgün, eskidir tarihçesi,
Candan sevelim yeter, çözülür bilmecesi,
Almalı bir harf aşktan, sevdası orda kalsın...

29/Haziran/2009/Bodrum