Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Degerli üstadlarin yüregine taht kurmus cok degerli Ozan Sentezi*in yazmis oldugu bu siir cok görülen türlerden degil ve cok zengin kaynakli.. Bütün yazdigi siirleri ayri degerde ve kalici örnek alinacak nitelikte. kutlarim ustadimi... Haftanin sairi olarak secilmelerinde ayrica tebrik ediyorum.
Degerlü üstad demiski ' Gönlüm hayalinde kitlenir agam' ve fiskirir bir pinar özün icinde '' diye, kutlarim böylesi guzel yazan insan yüregini sizlatan üstadimi okurken de beni aglatan insan gönlünü nakis nakis dokuyan kadife yürekliyi kutlarim. Beni aglatti yine gönülden gönüle akan hâl ehli adina yakisan bu üstadi cani gönülden tebrik ediyorum.. Sivas elinden iste böylesi harika insanlar v^r oldukca nice 'Asik Veysel*ler' gibi kalici ve ebedi yasayacak gönüllerde... Ne desek azdir.. Bir gönül sultanini kutlarim..
---
Zaten garip idim bu hicrangahta
Ardından gurbetim katlanır ağam..
Yığılır umudum can çeker ahta
Gönlüm hayaline kitlenir ağam..
Fışkırır bir pınar özün içinde
Duygularım yanar buzun içinde
Sevinçlerim donar közün içinde
Hüznüm dolu dizgin Atlanır ağam..
Gidişinmiş meğer aşkın fünyesi
Adınla mühürlü yiğit künyesi
Değişmez kaderdir merdin dünyası
Acı dalgalardan tatlanır ağam
Takvimim yırtıldı,saatim durdu
Aklım kurşun kurşun beynimi vurdu
Oturup içime hasretin kurdu
Beni yiye yiye etlenir ağam
Yazı elmas eder beyaz kağıdı
Tutan kurtulmuştur Hakkca öğüdü
Sentezi´nin aczindendir ağıdı
Yoksa böyle ölüm kutlanır ağam....
tam puan ve gönülden puan hakiki gönül puani
Gönülden gönüle girip akmazsan
Aşkın ateşini tekrar yakmazsan
Gülü susuz koyup sahip çıkmazsan
Yabaniler gelir otlanır ağam..........Zaralı Turan
Hemşehrim ağzına saglik mükemmel bir şiir olmuş Senteziye yakışan cinsten ilhamın kesilmesın bende bir dörtlük ekledim güzel şiir olunca dayanamıyorum ben de böyle biriyim kabul et saygılar selamlar
TEBRİKLER DEĞERLİ ŞAİRİM, GÖNÜL SAYFANIZDAN COŞKULU, GÜZEL BİR ŞİİR OKUDUM, SAYGILAR! ( Karşılık olsun diye değil farklı tatta şiirler okumanız için sizi sayfama davet ediyorum, )
TEBRİKLER KALEMINIZ DAİM OLSUN
Bu şiir ile ilgili 24 tane yorum bulunmakta