Gül Ağacı Şiiri - Yaşar Kırca

Ey gül ağacı!
Sevdiğimin baş tacı
Ruhumun eşsiz ilacı
Hani küsmüştün ya son bahara
Bak ulaştın işte ilkbahara
Cömertçe hazırla çiçeklerini
Bire on versin dalların
Sen açıldıkça katmer katmer
Aklı başından gitsin baharın
Öyle bir koksun ki çiçeklerin
Miskler, Amberler kıskansın seni
Arılar fır dönsün etrafında
Bahçıvanlar selam dursun
Olursa keder sadece yaradandan olsun
Dik tut dallarını eğilme yağmura rüzgâra
Suyunu ben vereyim, gıdanı güneşten al
Eğilirsen bu dünyada bir tek varlığa eğil
Vefasıza, zalime, sevgisize değil
Bahçenin kapısında karşıla sevdiğimi
En güzel kokularını dök yollarına
En görkemli tomurcukların
Kavalyeler olsun kollarına
Saçlarının iki yanına
İki dalından çiçekler takılsın
Lal olan bülbüller çılgınca şakısın
Dile gelsin bütün tabiat onu görünce
Eksilme sen bahçemden bütün bir ömürce