Bir gül vardı düşümde
Sarı mı kırmızı mı ak mı ne
ölüm bile yoktu onunla bize
Şimdi solmuş gül gibiyim gölgede
Gölge olmaktan sararıp soldum
Bahar gelince bülbüle seni sordum
Ve sonunda bir gölgede buldum
Şimdi solmuş gül gibisin gölgede…
Ve gezip tozmaktan aşındı sokaklar
Sakin ve üzgün yürüyen insanlar
Yaşamaktan usanmış nice yılar
Sakin ve üzgün dolaşıyor gölgede
Kayıt Tarihi : 14.7.2005 23:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!