Islak bir yol uzanır, ucu görünmezliğe,
Ortasında bir gül yatıyor, kalmışlığa, kimsesizliğe.
Gökyüzü siyah, bulutlar dertli, örter ayı usulca,
Ve o gül kırmızı, aşkın en yalnız hatırası.
Her damla yağmur bir veda gibi düşer yaprağına,
Bu yol, kavuşmak için atılan son adımları anımsar bana.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta