taşı yontuyordu zaman
gücüne gidiyordu aşk’ın ,korkusu
derindeydi
bir oryantal olup sahneye fırlıyordu zaman
hiç bilmeyen bir esrarı oyuyordu gözleri
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var