Guguk Kuşları Gibi Şiiri - Meral Vurgun

sesimden bil beni
hüznün çığlığıdır boğazımda yanan
okyanuslarca derin
kilitler nefes tellerimi
dibe vurur düş kara ölüm
boğulur kalırım gelmezsen

sözümden bil beni
anadilim aşkın dili
deli başımda kavak yeli
öyle amansız bir ağrı şakaklarımda
düşer ölürüm gelmezsen

yüzümden bil beni
kader değil alnım çizgileri
kılcal damarları yırtık yüreğin
Eylül gecelerinde postal sesleri
delindi bulvarların kalbi

özümden bil beni
yazgımı günah yazmış tanrılar
tapınaklarda şeytanla sevişen rahipler
ana bakirenin çarşafında bir kaç damla
alınterinden ıslak, emekten sebil kan

sevdamdan bil beni
sevmek seni ölesiye
sarmak canımın gizlisine
seni imgelemek
dizmek mısra mısra
hecelemek, ezberlemek seni
örmek, oyalamak sana dairleri
ve nakışlamak adını alın yazıma
seni özlemek
guguk kuşları gibi yanarak
çıldırasıya beklemek yolunu
hasretimden bil
sabrımdan bil beni...