Güdüler Irmağında Yıkanan hayat

İçimizde oturan elemin duyumannesi
Doğuruyor dışımızın aynalı çocuklarını
Çocuklar koşuyor güdü mağmasına
Orda ağlıyor içsel mamalar
Mamalar emanettir bir vari üstlerine
Aç kalmak bir çocuğun cüceliğidir
Cücelik duygularda bir büyük açlık
Yaşarken zevkli zevkleri
Yaşarken çılgın lavlı güdüleri
Tatmanın tadıyla yaşamak
Yaşamak aşmaktır yaşamayı
Aşmak gerek her gereğin ereğini
Bir bilinmeyenin tek bilineninden
Bir ben çıkar
Bir ben akar
Her şey beyazla başlar
Siyahın tüm tonlarında biter
Bir güdü ırmağı akar
Ruhun her kuraklığına
Hayatı peşine aklar işte