'"Güdük Şiiri - Ahmet Bektaş

Güdük

Kopar kanadını,
“Hadi uç! ”
Sonra bacaklarını,
“Yürü be! ”
Haşeratın kulakları duymuyor, aklınca!

Töre-n kutsal!
Mahallede şenlik var!
Yalandan, azıcık;
Umut bekle kalandan!

Kötü düşünme!
Biz bilmeyiz, konuşma!
Ulular hiç yanılmaz, karışma!

Güdük bıçakla, döner kesilmez!
Kör tırpanla, tarla biçilmez!
Kılıcın kını, minarenin kılıfı var!

İçtiği çamur; yediği hamur, buğday, un!
Akılsız, zavallı; çaresiz hem de yorgun?
Boynu bükük, yüreği ezik;
Nefret, kin kusuyor; yine de yazık!

Leylek, şişe dibine ulaşabilir ama
Dilini kesmiş hoca!
“Şimdi kuşa benzedi! ”

Bal, kasenin dibinde saklı;
Armudun iyisinde, ayının aklı!

Kafa kocaman ama sorun beyinde!
“İşleyen demir ışıldar! ”
Bahanelerin bini, bir para; “Ha” deyince!

Kadına seslenir, “Eksik etek! ”
Sevsinler! Kendisi tastamam, maço erkek!
Asıl eksik sende, kalmışsın güdük!
Kaşınma da söyletme, hadi oradan hödük!

Ahmet Bektaş