Güdü Toplumu Oldun Şiiri - Fahri Bulut

GÜDÜ TOPLUMU OLDUN
Yazık, hem de çok yazık,
Güdü toplumu oldun da güdülüyorsun,
O kadar ucuza, o kadar beleşe ki,
Varsılların atığı olan çöplüğe attıkları,
Kurtlu makarnayla, taşlı ve isli kömüre…
Benim sana söyleyecek tek bir sözüm yok gayrı.
Zavallılığınıza acımaktan başka,
Tek endişem, tek sıkıntım, geleceğimiz olan,
Masum çocukların da seni örnek alarak,
Senin gibi güdülmeleridir.
Ben seni hep uyardıkça, bana düşman,
Allah’la kandırıp, dinle uyutanların,
Yalanlarına kanıp, onlara dost olmandır yıllarca,
Beni düşündüren ve üzen işte budur.
Güdülmekten bıkıp, usanıp, aklını çalıştırarak,
Mademki dünyaya bir insan geldim,
İnsanca yaşamak insanlık hakkım,
En yüce değeri insanda buldum,
İnsanca yaşamak insanlık hakkım… Dememen, diyememen.
Zalimlerin baskılarına, zulümlerine,
Ezilenlerle bir olup karşı koyamaman, isyan edememendir.
Ezilenlere bühtan edip, çamur atıp suçlayarak, dışlayarak,
Önüne kemik atanların da sürekli,
Ellerini, eteklerini öpüp, kulluk yaparak boyun eğerek,
Yağcı, yalaka ve dönek damgası yiyerek, onursuz, gurursuz yaşamandır.
Geleceğin olan çocuklarına da kötülüğü miras bırakmandır.
Gün gelecek babaları olduğun için senden utanıp, nefret edeceklerdir.
Artı sana acımıyorum Nâzımın dediği gibi; ‘Anam avradım olsun’
Benim sana bundan başka bir tek söylenecek sözüm yok gayrı.
Benim de anam avradım olsun ki...
15.02.2022
Fahri Bulut Rızazade