Gücüme Gidiyor Şiiri - Birol Hepgüler

Camlar silindi,
tozlar alındı.
kapılar,pencereler boyandı.
heryer pırıl pırıl tertemiz.
biraz adama döndü evimiz.
Yerlere halı döşedik.
Yeni duvar kağıdı yaptı Leylâ.
Çiviler çakıp ayet astık...

Yaz geliyor yavaş yavaş,
kuş sesleri cıvıl cıvıl,
çatıda yuvaları var.
ağaçlar yemyeşil,
erikler çiçek açtı
güneş içimi ısıtıyor...

Mutfakta çay demleniyor,
fırında kek,
kokusu sokaktan duyuluyor
biri şarkı dinliyor
ben buradan duyuyorum.
bir kedi miyavlıyor
yanında yavrusu...

Yeni evler yapıldı
boş arsalara.
artık deniz görünmüyor.
aygaz arabaları bağırıyor,
sen bilmessin
peşinde soğan patates...

Caddede top oynuyor çocuklar.
biri küfür ediyor öbürünün anasına
oda ona taş atıyor.
oyun bozuldu
çekip gidiyorlar...

Erol üniversiteyi kazandı,
Kadir'de,liseyi!
ikiside biraz daha büyüdü,
bende...

Yoruldum biraz oturuyorum,
o eski çekyatlardan birine.
çok yıl oldu sen görmiyeli
yaşlandım,eskidim ama
eskici bile almıyor
insanın eskisini...

Elliye yaklaştı yaşım
biraz göbeklendim
biraz saçım döküldü
bir ikide
dişim söküldü.
ama yenisini yaptırdım
birde belim büküldü,
hani zaten kırıktı ya...

Neyse,
kimseye bâki değil
bu dünya,
banada.
ama,
hayat
yavaş yavaş
bitiyor,
en çok da,
yokluğun gücüme gidiyor...

(10 Nisan 1998)