Sanki ağlamak söndürüyor içimdeki süresiz yangınları,
Çok acı veriyor çok,
olmadığın anlarda Yaşanan yıkımları.
Kimliksiz, yersiz ve kimsesiz kalıyorsun
öyle bir başına,
anladığın yalnızlık, anlamaya çalıştığın
bir yokluğa dönüşüyor.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta